اورجت یکی از ناهنجاری های فک و دندان است که با اصطلاح دندان خرگوشی نیز شناخته می شود. اورجت به بیرون زدگی دو دندان جلو فک بالا نسبت به دندان های پیشین فک پایین گفته می شود. در برخی افراد فاصله بین دو ردیف دندان به حدی است که دندان از دهان بیرون زده و بخشی از لب پایین را نیز می پوشاند. برخی از افراد مبتلا به اورجت ممکن است به اوربایت نیز مبتلا باشند. درمان اورجت به روش های گوناگونی انجام می شود که انتخاب هر یک به شرایط بیمار و شدت ناهنجاری بستگی دارد.
روش های درمان اورجت:
بریس:
مهم ترین روش درمان اورجت استفاده از ابزارهای ارتودنسی است. بریس می تواند با حرکت دادن دندان آن را در موقعیت صحیح تر قرار دهد. برای درمان اورجت از انواع مختلفی از بریس استفاده می شود.
بریس ثابت:
بریس های ثابت دارای براکت هایی هستند که به دندان متصل شده و با سیم به یکدیگر متصل می شوند. طرح های مدرن تر بریس ثابت مانند بریس سرامیکی برای بزرگسالان مطلوب تر است و کمتر دیده می شود. نسل جدید بریس های ثابت با نام بریس دیمون سریع تر و راحت تر است و دیدن آن برای دیگران دشوارتر است.
بریس لینگوال:
این روش نیز جز روش های ثابت تلقی می شود. با این تفاوت که بریس پشت دندان قرار می گیرد و برای افراد نامرئی است. از این روش برای افرادی استفاده می شود که به دلایل مختلف نمی خواهند سایرین متوجه درمان ارتودنسی آنان شوند.
بریس قابل جابه جایی:
در مواردی که عارضه شدید نباشد می توان از این روش استفاده کرد. در این روش دندانپزشک قالب اینویزیلاین را در اختیار بیمار قرار می دهد. بیمار باید در طول شب و روز از آن استفاده کند و تنها برای تمیز کردن و غذا خوردن آن را از دهان خارج کند.
کشیدن دندان:
در مواردی که ابتلا به اورجت به دلیل کوچک بودن فک باشد، دندانپزشک دو دندان مولار را می کشد تا بتواند فضای کافی برای عقب کشیدن دندان ها را به دست آورد.
جراحی فک:
در مواردی که بیمار به اورجت شدید مبتلاست و ناهنجاری در اثر اشکالات اسکلتی به وجود آمده باشد، جراحی در دستور کار قرار می گیرد. در این روش با اصلاح استخوان فک بالا و محل قرارگیری دندان ها نسبت به فک پایین و در برخی موارد با ترکیب درمان با ابزارهای ارتودنسی، ظاهر و صورت بیمار اصلاح می شود.
گزینه های درمان به شرایط شما بستگی دارد. برای بررسی شرایط خود و اطلاع از برنامه درمان با متخصصان کلینیک ما تماس بگیرید.